Mede is een alcoholische drank waar men vaak naar refereert als honingwijn. Toch klopt dit niet helemaal. Mede wordt gemaakt met een basis van honing, water en gist, terwijl wijn wordt gemaakt van fruit. Zelfs mede met fruitsmaken wordt niet gezien als wijn. Mede heeft een ereplaatsje gekregen als eigen categorie drank, tussen de wijn en het bier.
Er zijn veel verschillende smaken beschikbaar op de mede markt. De honingdrank kan op smaak gebracht worden met fruit, specerijen, granen en hop (en alle mogelijke combinaties hierin). Dit geeft een zeer uitgebreid assortiment aan smaken, niet enkel zoet. Het alcoholgehalte kan erg variëren, van 3,5% tot 18%, de meeste soorten hebben rond de 10% alcohol.
De klassieke mede die gemaakt is van pure honing en water kan worden onderverdeeld in drie gradaties: droog, medium en zoet. Klassieke mede kan ook een specifieke smaakbeleving bieden als deze gemaakt wordt van alleen een bepaalde soort honing, bijvoorbeeld dennenhoning, kastanjehoning, lindebloesemhoning of sinaasappelbloesemhoning.
Fruitmede is een mix van klassieke mede met fruitsap, door de zoete smaak van de mede wordt de fruitsmaak ondersteund en het frisse van het fruit maakt de mede net iets minder overheersend zoet.
Mede is een enorm veelzijdige drank, koud is het heerlijk voor warme zomerdagen, waardoor vooral de frissere fruitmedes heel goed tot hun recht komen. Terwijl de koude wintertijd bij uitstek geschikt is voor het drinken van warme mede met kruiden en specerijen.
Populaire televisieseries en films hebben ervoor gezorgd dat mede vooral wordt geassocieerd met de Vikingen en Middeleeuwen. Maar het is nog veel ouder dan dat.
De allereerste beschrijving van het drinken van een gefermenteerde honingdrank stamt uit India van ongeveer 4000 jaar geleden. En waarschijnlijk gaat de geschiedenis van honingwijn nog veel verder terug. Aardewerk met resten van honing en producten die traditioneel gebruikt worden voor fermentatie is al bekend van 9000 jaar geleden, uit de Henan provincie in China. Daarna heeft het zich snel verspreid. Je kunt het ook terugvinden bij de Grieken, Romeinen, Vikingen, het Balkangebied en zelfs in Afrika.
Waarschijnlijk is mede ook dat wat in de Griekse en Romeinse mythologie wordt beschreven als ambrosia, de drank van de goden. Dichter bij huis associëren we mede dus vaak met Vikingen, Kelten en Germanen, in de legenden komen regelmatig goden en stervelingen voor die grote hoeveelheden vikingwijn tot zich nemen uit drinkhoorns, bekers of ceremoniële bokalen.
Oude literatuur zoals de Beowulf saga beschrijft vikingwijn als de drank van koningen en edelen. In de Middeleeuwen wordt honingwijn extreem populair in Europa, het is zelfs terug te vinden in de Canterbury Tales van Chaucer.
And waffles piping hot out of the fire,
And, she being town-bred, mead for her desire
For some are won by means of money spent,
And some by tricks and some by long descent.”